Sevdanın Kırık Kanadı

[ErdogmusNet]

Sevdanın Kırık Kanadı

Bazen öyle güzel bir sessizliği betimler ki yıldızlar; yeryüzü bir cennet ve yıldızlar o cennetin yansıması gibidir gökyüzünde.
Gökyüzü herkesindir der ya hani şiirde, herkesin olmak gökyüzünün eşsiz güzelliğine zeval vermez sevgili. çünkü yıldızlar; herkese başka türlü ışıldar…

Hayat yaşayabildiklerimizden yaşayamayacaklarımızı çıkardığımızda kalanı aşk için ikiye bölmenin adıdır sevgili. O yüzdendir ki, aşk bir olmak kadar da bölüşmektir acıları ve mutlulukları.
Herkes diler ve ister ki, yollar önünde upuzun uzasın ve ardına kadar açık olsun bütün kapıları mümkünatların. Ve fakat hayat öyle değil; ne yazık ki değil işte sevgili.
Nedir ki bir öpücük, birkaç dakika elini tutmak nedir? Şimdiye dair bir bak; alabildiğine imkansız bir güzel kaybolmak öyküsüdür düşler.

Oysa nasıl güzel kokar ellerin usumda; gözlerin nasıl da ay ışığı fısıldar gecenin koynundan ılık ılık.
Düşler kadar güzel, düşler kadar imkansız sevgilim; ne çıkar ki imkansıza yazgılı olmasından bir sevdanın. Yok hükmündeliği için kafi midir herhangi bir imkansızlık bir aşkın?..

Ah güzel gözlü peygamber çiçeğim. Mavi mavi, mor ve eflatun bir hüznü taktım adınla birlikte göğsüme. Bu bozkırın orta yeri gibi kurak toprağa bir bak; nasıl da bahara dönüyor varlığınla bir…

Sorular cevaplarla doymayan aç kurtlar gibidir. Oysa cevaplar sadece var olana dairdirler; sorular için eğip bükmek haksızlıktır onları. Sorulardan korkanlar, cevaplardan kokanlarla aynı ürpertiyi duyarlar. sorulardan ve cevaplardan korkmayanlardır sevmeyi şarta koşula bağlamayanlar…

Şimdi yanımda olsan sevgili. Sarılsam, öpsem dudaklarındaki cam kırıklarını. Ellerini öpsem sonra; uzun uzun seyretsem gölgesini kirpiklerinin. Sonra sen olsam süzülsem içine nefesinin. Nefesin, dudaklarımdan yüreğime adını fısıldasa sevgilim…